Alaska dwingt je om anders te kijken. Alles is daar rauw en puur. Geen vergadertafels, geen dashboards, alleen jij, je team en de elementen. Op dag één dacht ik: Leuk, een fysieke uitdaging. Maar al snel besefte ik dat het niet ging om de fysieke inspanning, maar om de mentale shift.

Tijdens een van de opdrachten kregen we een simpele vraag: Wat houdt jullie als team echt tegen? Ik verwachtte dat er wat vage antwoorden zouden komen, maar toen sprak een van mijn teamleden zich uit: “We hebben niet altijd het gevoel dat we ruimte krijgen om mee te beslissen.” Bam. Dat kwam binnen.

Wat ik in Alaska leerde, is dat teamspirit niet ontstaat door harder te werken, maar door beter te luisteren. Door de ruimte te geven die ik als ondernemer zelf altijd pak. En door verantwoordelijkheid niet alleen te eisen, maar ook te geven. Tijdens de reis merkte ik dat mijn teamleden veel ondernemender waren dan ik dacht – ze hadden alleen de ruimte nodig om dat te laten zien.

Terug op kantoor is onze samenwerking veranderd. De ideeën en initiatieven komen nu vaker van het team, in plaats van dat alles van ons als partners moet komen. Ze pakken eigenaarschap. En eerlijk? Dat levert niet alleen meer groei op, maar maakt mijn werk ook een stuk makkelijker.

Als je als manager denkt dat jouw team meer ondernemend mag zijn, dan kan ik maar één ding zeggen: zet ze in een omgeving waar ze niet anders kunnen. Alaska deed dat voor ons.