Als operationeel manager van een groot team zie ik dagelijks hoe mensen vastzitten in gewoontes. “We doen het zo omdat we het altijd al zo doen,” hoor ik keer op keer. Dat frustreert me. Ik wil verandering, beweging. Maar hoe doorbreek je die automatische piloot?

Als partner van een consultancybureau draait mijn werk om groei. Meer omzet, meer klanten, meer impact. Maar terwijl ik daar altijd scherp op ben, merkte ik dat mijn team soms niet dezelfde snelheid had. Ze werkten hard, maar het voelde alsof ze vooral uitvoerden wat wij, de partners, bedachten. De pro-activiteit was wat aan de lage kant.

Als ondernemer ben ik gewend om mijn eigen koers te varen. Ik maak mijn keuzes op basis van ervaring, kennis en intuïtie. Dat heeft me ver gebracht, maar ergens voelde ik dat er nog iets meer mogelijk was. Toen ik de reis naar Nieuw-Zeeland met Blue Lantern tegenkwam, trok vooral de combinatie van fysieke uitdaging en tijd voor reflectie me aan.

Ik wist dat er iets moest veranderen. Mijn dagen waren gevuld met bellen, regelen, aan-alles-en-iedereen-trekken en doorgaan. Mijn bedrijf draaide prima, mijn team deed zijn werk, maar toch voelde het alsof alles op mij rustte. Ik was moe. Niet alleen fysiek, maar vooral mentaal. Ik had het gevoel dat ik de controle niet kon loslaten, dat alles van mij afhing.